Czytamy: Ian McEwan "Pokuta"

Akcja powieści Iana McEwana "Pokuta" rozpoczyna się u progu wybuchu II wojny światowej, w czasie wyjątkowo ciepłego lata roku 1935. W dworku zamieszkiwanym przez zamożną rodzinę Tallis'ów dni mijają leniwie. Wokół jednak, za sprawą wizyty wielu gości oraz nadzwyczajnie upalnej pogody, panuje tajemnicza aura ekscytacji. 

13- letnia Briony Tallis jest uważną obserwatorką otaczającego ją świata. Jako autorka kilku sztuk dramatycznych i pretendentka do bycia pisarką, uważa się za doskonałego psychologa i znawcę ludzkiej natury. Obserwując ukradkiem przypadkowe sceny z udziałem swojej starszej siostry Cecilii oraz syna kucharki Tallisów - Robbiego Turnera, między którymi nieśmiało rodzi się uczucie, wyciąga pochopne wnioski, które dodatkowo wyolbrzymia jej dziecięca wyobraźnia. Nie tylko jednak dziewczynce udziela się panująca wokół dziwna atmosfera. Wkrótce pewne wydarzenie, związane z nim fałszywe oskarżenie oraz jego konsekwencje naznaczą na zawsze losy nie tylko dwójki zakochanych, ale i Briony. 

Czy każdą winę da się odkupić? Jaką cenę trzeba zapłacić za przebaczenie i naprawienie wyrządzonych krzywd? I co zrobić, jeżeli w niektórych sytuacjach jest to niemożliwe?     

Ian McEwan - "Pokuta"

W wyniku zbiegów okoliczności oraz splotów dziwnych wydarzeń i niedomówień, w historii miłości dwójki młodych ludzi otwiera się dramatyczny rozdział, z II wojną światową w tle. Historii zakochanych towarzyszy niezmiennie historia dorastającej Briony, która wraz z upływem lat i wejściem w świat dorosłych, zaczyna rozumieć jak mało wiedziała o świecie będąc dziewczynką i jak błędnie interpretowała zdarzenia, które miały miejsce w jej najbliższym otoczeniu. Swego rodzaju zarozumiałość dziewczynki, która kazała jej wierzyć, że jako początkująca pisarka dostrzega i rozumie więcej od innych, sprowadziła nie tylko na nią nieszczęście i cierpienie.

Książkę można podzielić na kilka części. W pierwszej części jesteśmy świadkami wydarzeń rozgrywających się w dworku Tallisów, w czasie upalnego lata. Rozkosznie leniwe dni, ukradkowe rozmowy, spacery po ogrodzie i wieczorne kolacje. Jest to część typowo obyczajowa, dużo jest w niej jednak ukazanych przemyśleń Briony, jej sposobu patrzenia na świat i oceny tego co widzi.

Kolejna część opisuje oddzielnie wydarzenia w jakich uczestniczą Cecilia, Robbie oraz Briony. I tu znów mamy dużą część dotyczącą Briony. Śledzimy dorastanie, któremu dziewczynka ulega w czasie opieki nad ofiarami wojny w szpitalu. Rezygnacja z nauki i kariery oraz próba robienia czegoś dobrego, czegoś co ukoiłoby jej sumienie, jest priorytetem w jej życiu. Pisanie nie gra już roli narzędzia ukazywania swojej wyższości. Zamiast tego stanowi dla niej swego rodzaju terapeutyczny środek, który pomoże jej w przyszłości wyrazić to, co dopiero zaczyna pojmować, co skrywa przed całym światem i z czym tak trudno jest jej się pogodzić. Ucieczka w pisanie niesie za sobą pokłady strachu jakie skrywa w sobie Briony. 

Ostatnia część jest swoistym rozrachunkiem Briony, ze swym życiem, błędem jaki popełniła i późniejszym swoim postępowaniem. Nawiązując wciąż do Cecilli i Robbiego podejmuje ostateczną,

rozpaczliwą próbę odkupienia winy. 

Polecam fantastyczną książkę, jaką jest "Pokuta". Przyznam, że wylałam przy niej wiele łez. Powieść chwyta za serce, daje wiele do myślenia i jest przede wszystkim piękna. O pięknie książki i równie fantastycznego filmu stanowią ulotne momenty i silne kontrasty jakich doświadcza widz i czytelnik. Jeśli chodzi o film, to jednym z moich ulubionych momentów jest śpiew żołnierzy w Dunkierce, będący częścią pięknej sceny nad brzegiem morza, kiedy obserwujemy odwrót wojsk z Francji. Bardzo urzekły mnie również obyczajowe sceny w dworku Tallisów. 

Po przeczytaniu i obejrzeniu "Pokuty" myślę, że każdy zada sobie pytanie: Jak oceniać bohaterkę książki? Czy odkupiła swe winy? Czy można mówić o bohaterstwie w jej przypadku? Czy może raczej o tchórzostwie i strachu?

Zapraszam do wypowiedzi i komentarzy. Jak Wy oceniacie Briony i jej pokutę?

"Pokuta", source: impawards.com